ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΥΝΥΠΗΡΧΑΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ... Εδώ βλέπετε άλλον έναν τρόπο αρμονικής συνύπαρξης!

Sylvia Catounda

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΥΝΥΠΗΡΧΑΝ ΑΡΜΟΝΙΚΑ...
Εδώ βλέπετε άλλον έναν τρόπο αρμονικής συνύπαρξης!

Βασανισμός με τσιγκέλια... ένα από τα απάνθρωπα τουρκικά βασανιστήρια για τους ραγιάδες... Πολύ πιθανόν να μην έχετε ακούσει περί τίνος πρόκειται... Το σώμα του μελλοθανάτου υψωνόταν με τροχαλία και αφηνόταν να πέσει με σφοδρότητα  πάνω σε τσιγκέλια στερεωμένα σε τοίχο ή σε ειδική βάση. Εκεί το θύμα μπορούσε να μείνει μέρες πολλές, αν τα τραύματα δεν ήταν καίρια και πέθαινε μες την οδύνη, σφαδάζοντας από τους πόνους, μες την κακοπάθεια... Ίσως Φρικτότερο  βασανιστήριο και από το παλούκωμα.
  Πολλές μαρτυρίες υπάρχουν για το εν λόγω βασανιστήριο. Παραθέτω μία από έναν Τσέχο Βαρόνο τον Wenceslaw Wratislaw von Mitzowitz, που το παρακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για τη μαρτυρική θανάτωση πάνω στα τσιγκέλια ενός Έλληνα:

« έβγαλαν τον νέο  από την φυλακή με δεμένα τα χέρια του πίσω και με σιδερένια χαλκά στο λαιμό από όπου είχαν περάσει αλυσίδα. Δύο μεγαλόσωμοι δήμιοι κρατούσαν τις άκρες της καδένας, μπροστά και πίσω από τον κατάδικο υπήρχε φρουρά γενιτσάρων. Την πομπή παρακολουθούσε πυκνό πλήθος. Όταν είδε ο κόσμος τον μελλοθάνατο έβγαλε κραυγή μεγάλη, πως είναι κρίμα να χαθεί τέτοιο παλληκάρι. Κι όλοι τον συμβούλευαν να γίνει μουσουλμάνος για να χαριστεί η ζωή του από τον Σουλτάνο. Αλλά ο Έλληνας έλεγε «Όχι δεν αλλάζω την πίστη μου». 
 Όταν έφτασαν στο Κουμ καπί (Πύλη της Άμμου) όπου είχαν στηθεί τα ικριώματα, δύο δήμιοι με ανασηκωμένα μανίκια στερέωσαν τους μακαράδες για να σηκώσουν ψηλά τον νεαρό Έλληνα. Αφού τον έγδυσαν, του έδεσαν χέρια και πόδια και τον ανύψωσαν, τραβώντας τα σχοινιά της τροχαλίας, δύο μέτρα πάνω από την βάση του ικριώματος, και ενώ ο μελλοθάνατος αντίκρυζε μετέωρος τα σύνεργα του μαρτυρίου, έγιναν οι ύστατες προσπάθειες για να μεταπειστεί. Στάθηκε αδύνατο. Εξαγριωμένο το πλήθος των μουσουλμάνων κραύγαζε «Ρίχτε τον στους γάντζους». Τότε δύο δήμιοι που στέκονταν στο ικρίωμα ανέβασαν με τον μακαρά τον μελλοθάνατο μια πήχη ψηλότερα κι άφησαν να πέσει το σώμα του πάνω στα τσιγκέλια …..Ο νέος έζησε καρφωμένος στους γάντζους τρεις ημέρες. Φώναζε πως διψούσε και εκλιπαρούσε να του δώσουν λίγο νερό. Κανένας όμως δεν τόλμησε. Την Τρίτη μέρα συγκινήθηκε κάποιος και τον πυροβόλησε στο κεφάλι».

Βεβαίως ούτε λέξη για αυτά τα πολιτισμένα ήθη από Βερέμη, Ρεπούση και λοιπούς αναθεωρητές της ιστορίας μας...

Εξ αφορμής της τελευταίας επισκέψεως μου στην οικία του Αλί Πασά... τον οποίον η ξεναγός χαρακτήρισε Μέγα ηγέτη της εποχής του και όχι Μέγα σφαγέα των Ελλήνων!! 
Ναι ξέχασα... μέγας σφαγέας των λαών ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος!!!