1920 Το σατανικό πενθήμερο του μέγα πατριδότη Βενιζέλου

Agamemnon Danos

1920  Το σατανικό πενθήμερο του μέγα πατριδότη  Βενιζέλου

Ένα σατανικό πενθήμερο έλαβε χώρα επί πρωθυπουργίας Βενιζέλου με σκοπό την αρχή της τελικής διάλυσης της Ελλάδας.

Στις 27 Ιουλίου 1920 και εν μέσω όλου του ενδιαφέροντος του Ελληνισμού και των μέσων ενημέρωσης στραμμένων στο Παρίσι και την Συνθήκη των Σεβρών που ήταν σε εξέλιξη, ψηφίστηκε στην Αθήνα από την Βουλή ο Νόμος 2456/ΦΕΚ 173 που καθιστά την Ισραηλίτικη Κοινότητα στην Ελλάδα, νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Δηλαδή Κράτος εν Κράτει και προφανώς εν γνώσει του πρωθυπουργού. Αυτό σημαίνει πώς έκτοτε όλοι οι εβραίοι που διαμένουν και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα δεν υποχρεούνται να πληρώνουν ούτε δασμούς ούτε κάν ένα φόρο στο Ελληνικό κράτος. Κανονικά παράσιτα. Φυλετικός ρατσισμός κατά των Ελλήνων.

Στις 28 Ιουλίου 1920 υπογράφεται, με τυμπανοκρουσίες από Ελληνική πλευρά, η Συνθήκη των Σεβρών όπου παραχωρούνται εδάφη της Ιωνίας στην Ελλάδα έως ότου ετοιμαστεί ο Ατατούρκ για να οργανώσει στρατό. Σαφώς τα μπατζανάκια είχαν κοινό σχέδιο μιάς και ήταν της ίδιας χαζαρικής καταγωγής. Μέσα στην αναμπουμπούλα των πανηγυρισμών ο Νόμος 2456 πέρασε απαρατήρητος.

Στις 29 Ιουλίου 1920 και μέσα στη γιορτινή διάθεση των Ελλήνων υπογράφεται, σφραγίζεται και ενεργοποιείται ο νόμος με τις υπογραφές του Βασιλιά, και του υπουργού Δικαιοσύνης. Για την Ελλάδα ξεκινούσε μία περίοδος που έμελε να δρομολογήσει την σταδιακή καταστροφή της σύμφωνα με τα σχέδια του διεθνούς Σιωνισμού, αλλά όμως ο ανύποπτος λαός έπλεε σε πελάγη προσωρινής και πλασματικής ευδαιμονίας.

Στις 30 Ιουλίου 1920 στο αποκορύφωμα της πλάνης ο Βενιζέλος σώζεται από την στημένη-αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας που έγινε εναντίον του σε σταθμό της Λυών, στοχοποιώντας τους βασιλικούς αντιπάλους του και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως θύμα. Ήταν επόμενο να πέσει λάδι στην φωτιά του εναπομείναντος διχασμού και ο οποίος οξύνθηκε περισσότερο και την επόμενη μέρα. 

Στις 31 Ιουλίου 1920 δολοφονήθηκε από εντεταλμένο εκτελεστή από το εξωτερικό ο πραγματικός Έλληνας πατριώτης Ίων Δραγούμης. Οι βενιζελικοί το παρουσίασαν σαν δεύτερο χτύπημα στην «φιλελεύθερη» παράταξη αλλά αυτό ήταν ψέμμα. Ο Δραγούμης δεν ήταν μόνο η πραγματική απειλή του Βενιζέλου στην δημοκρατική πλειοψηφία, αλλά ήταν ο άνθρωπος που είχε σχεδόν καταφέρει την συνένωση των Ελλήνων και αυτό ήταν η μεγαλύτερη απειλή του σχεδίου των σιωνιστών καζάρων.
Μόνον η Επανένωση των Ελλήνων θα φέρει το Φώς και την Απελευθέρωση.